"Do Człowieka"
Niech światło duszę przenika i dzieli się magią jasności.
Otul się ciepłem i oddaj mu cienie smutków,
a Twoja radość przejrzysta niech rozdaje dobre myśli.
***
" Tam, gdzie jesień... "
Tam, gdzie błękit nieba porywa szarość chmurną
i rozdaje po kropelce tym
co spragnieni są jesiennej szarugi.
Tam czasu wątłość rozpływa mglistość wyrazu
i zaprasza do melancholii smętu.
Smagane rzęsy chmurą nabierają wilgoci
a chłód smutków otula ciało
i przenosi w otchłań jesieni.
I już... tak nagle... atramentowa ciemność nocy
przykrywa jasność dnia,
a dżdżystość nocy przeszywa do szpiku.
***
"Samotność wśród ludzi"
Stoją obok siebie, lecz samotni wszyscy,
a każdy w swoim smutku zamknięty.
Ciężko szukać w cieniach kształtu człowieczeństwa.
Bo jak cierpiąca dusza radość ma rozpoznać,
gdy już w niepamięć smutku wchłonięta?
Wielu ich... wielu nas...
i każdy obok ludzi, lecz nie obok człowieka.
***